Verhalen om te ontspannen

Rust vinden in een overvolle wereld, je hoofd leeg maken na een drukke dag: veel mensen kunnen zich moeilijk ontspannen of komen slecht in slaap. Dat inspireerde Kathryn Nicolai tot het bedenken van verhalen met een kalmerende werking, waarbij ze haar jarenlange kennis van meditatie- en visualisatietechnieken gebruikte. De verhalen zoomen in op momenten van klein geluk. Wij hebben alvast een heerlijk verhaal voor je uitgekozen om vanavond te lezen. Slaap lekker!

Sluitingstijd

Het was een paar minuten voor zes en er waren geen klanten meer in de winkel.
Ik liep de boekenplanken na, zette de boeken weer netjes in het gelid en gaf de boeken die verkeerd teruggezet waren weer hun juiste plek. Ik maakte de toonbank leeg, stapelde de boekenleggers
netjes op en sloot de kassa af. Het was een drukke dag geweest in onze kleine boekhandel, maar nu waren alle klanten vertrokken. Het werd tijd om het bordje open om te draaien.
Onze boekhandel is klein maar fijn. Hij is gevestigd in een mooi oud pand in een drukke winkelstraat. Op de vloer liggen brede planken, de hoge wanden zijn afgewerkt met kroonlijsten en er hangen oude smeedijzeren kroonluchters aan het plafond. De lange toonbank strekt zich uit langs de ene wand; hij dateert nog van lang geleden, toen er hier een ijzerhandel zat. Door de glazen pui en etalages kun je de straat goed overzien. Tussen de boekenkasten hebben we gezellige zit hoeken gecreëerd, met kussens en platen aan de wand. We hebben er geen bezwaar tegen als mensen daar met een kop koffie gaan zitten, als ze maar voorzichtig zijn. Een paar vaste klanten brengen hier zelfs hun lunchpauze door en eten dan hun brood en appels op terwijl ze onze boeken doorbladeren. Dat mag allemaal. Ze houden gewoon van boeken, net als wij.
Een van de zithoeken is voor in de winkel en is met hout betimmerd; je zit hier een beetje afgescheiden, maar je kunt wel de mensen op straat zien lopen. In dit hokje hangen kaarten van Afrika, Amerika en Japanse steden, maar ook kaarten van Midden-aarde, het Honderd Bunderbos en de koninkrijken van Unauwen en Dagonaut. (Als je voor in een boek een kaart ziet, weet je dat je goed zit.) Het winkelpersoneel en de klanten waren het erover eens dat dit de fijnste zithoek is. Maar als hij bezet is (en dat is vrij wel altijd het geval) hangen de andere klanten er niet opdringerig omheen.

Nadat ik de winkel had nagelopen, had ik nog een paar klusjes. Eerst sloot ik de achterdeur af, een massief houten deur die net zo oud is als het pand, met panelen en ruitjes van geribbeld glas. Ik draaide de deur op slot en trok de luifel op. Ik knipte het licht uit in de achterkamer en de wc’s, sloot de deur van het kantoortje en liep naar de voordeur. Die was ook dik en zwaar, maar voorzien van een hordeur, die we als het warm genoeg is gebruiken om wat frisse lucht in de winkel binnen te laten, zodat het er niet muf gaat ruiken. Terwijl ik beide deuren sloot en vergrendelde, keek ik met een glimlach naar de deurbel; die klingelt altijd zo vrolijk als ’s ochtends de eerste klanten binnenkomen, maar ik vond het ook een rustig idee dat de winkel nu weer een tijdje gesloten zou zijn.
Ik leunde nog even tegen de gesloten deur. Ik hou ervan rond deze tijd van de dag naar de mensen op straat te kijken; op deze lenteavond knepen ze hun ogen half dicht tegen de felle lage zon  terwijl ze zich van hun werk of het schoolplein naar huis haastten. In de winkel was het nu stil. We draaien geen muziek, omdat we de winkel eerder als een leeszaal dan als een boekencafé zien. Ik hoorde alleen nog maar het tikken van de klok en heel zacht het verkeersgeruis. Ik rekte dit moment expres een beetje, in afwachting van het mooiste moment van de dag. Ik vind het fijn om boeken te verkopen, om heel veel boeken om me heen te hebben en te praten over boeken, maar niets is zo heerlijk als me afsluiten van de wereld en boeken lezen. En daarvoor was nu het moment aangebroken.
Terwijl ik terugliep naar het propvolle kantoor, verheugde ik me al op dit heerlijk avondje. Daar hadden we een waterkoker, een paar mokken en een trommel koekjes die een klant voor me had meegebracht nadat ik vorige week een uur lang samen met haar het perfecte kookboek had uitgezocht. Ik schakelde de waterkoker aan, keek tussen de pakjes met thee en koos ten slotte chai met kaneel uit. We hadden ook een kleine koelkast in de kantoorruimte en daarin stond een literpak amandelmelk, omdat we die allemaal lekker vonden in onze thee. Ik schonk een royale scheut melk in mijn mok, roerde er een schepje suiker door, pakte de koektrommel en mijn boek, en liep terug naar het boekenhoekje aan de voorkant van de winkel. Vanavond zou ik beginnen aan het
tweede deel van een serie. Het eerste boek was geweldig en ik had dit tweede deel meer dan een jaar voor me uit geschoven. Je kunt een goed boek maar één keer voor het eerst lezen, dus ik wilde optimaal genieten van de voorpret.
Ik koos met zorg een plek in de leeshoek, zette de thee en koekjes binnen handbereik en schoof de kussens in mijn rug. Daarna schopte ik mijn schoenen uit en trok mijn benen op de bank. Ik zat hier prinsheerlijk. Terwijl ik nog wat naar buiten keek, dronk ik mijn thee en knabbelde ik op een koekje.
Daarna haalde ik diep adem, zuchtte en sloeg het boek open.
Slaap lekker!