Herman Gorter (1864-1927) was een van de meest geliefde en vernieuwende dichters uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Velen zullen zich bijvoorbeeld 'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' herinneren, de beginregels van zijn grote epos Mei. Gorter schreef veel over verlangen en liefde, en over de natuur. Hij wou het allerliefst één zijn met wat hij waarnam. Zijn inspiratie vond hij in de natuur, een tijdlang ook in de filosofie, en in de tweede helft van zijn leven leken de antwoorden die hij zocht in het socialisme te liggen. Maar de meest constante verzachting en verlichting vond Gorter bij de vrouwen van wie hij hield. Zijn liefde voor hen is door deze bloemlezing als vanzelf de rode draad geworden.
